جدول جو
جدول جو

معنی علی دمشقی - جستجوی لغت در جدول جو

علی دمشقی
(عَ یِدِ مَ)
ابن مسلم بن محمد بن علی سلمی دمشقی شافعی خلوتی، مشهور به ابن سهروردی و مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به جمال الاسلام. رجوع به علی سهروردی شود
لغت نامه دهخدا
علی دمشقی
(عَ یِ دِ مَ)
ابن ابراهیم بن محمد بن همام بن محمد بن ابراهیم بن حسن انصاری دمشقی، مشهور به ابن شاطر و مطعم و ملقّب به علاءالدین و مکنّی به ابوالحسن. عالم هیئت. رجوع به علی (ابن شاطر...) شود
ابن حسن بن هبه الله بن عبدالله بن حسین دمشقی شافعی، مشهور به ابن عساکر و ملقّب به ثقه الدین و مکنّی به ابوالقاسم. رجوع به ابن عساکر و علی (ابن حسن...) شود
ابن اسماعیل بن موسی بن علی بن حسن بن محمد دمشقی شافعی، مشهور به ابن عمادالدین و به ابن وس ّ و ملقّب به علاءالدین. رجوع به علی (ابن عمادالدین...) شود
ابن محمد بن عبدالعزیز بن فتوح بن ابراهیم تغلبی موصلی دمشقی شافعی، مشهور به ابن دریهم و ملقّب به تاج الدین. رجوع به ابن دریهم و علی (ابن محمد...) شود
ابن مظفر بن ابراهیم و یاهدیه بن عمر بن یزید کندی اسکندرانی و داعی. متوفی در716 هجری قمری رجوع به علاءالدین (ابن مظفر...) شود
ابن محمد بن ابی بکر بن علی بن ابراهیم بن علی بن عدنان حسینی دمشقی حنفی، مشهور به نقیب الاشراف. رجوع به علی نقیب الاشراف شود
ابن عثمان بن عمر بن صالح دمشقی شافعی، مشهور به ابن صیرفی و ملقّب به علأالدین و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی صیرفی شود
ابن ابراهیم بن داود بن سلمان بن سلیمان عطار دمشقی شافعی، ملقّب به علأالدین و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی عطار شود
ابن ابی حزم قرشی دمشقی مصری شافعی مشهور به ابن نفیس و ملقّب به علاءالدین. رجوع به ابن نفیس و علی (ابن ابی حزم...) شود
ابن محمد بن علی بن سلیم دمشقی صالحی شافعی سلیمی، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به علاءالدین. رجوع به علی سلیمی شود
ابن یزید دمشقی صاحب القاسم، مکنّی به ابوعبدالملک. از روات حدیث بود. و نیز رجوع به ابوعبدالملک (ابن علی...) شود
ابن احمد بن موسی بن محمد دیری جوبری دمشقی شافعی، ملقّب به علأالدین و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی دیری شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

خلیل دمشقی
(خَ)
ابن محمد بن ابراهیم بن منصور دمشقی. از فاضلان زمان بود. او را حاشیتی است بر کتاب ’الدرالمختار’ بنام ’دلائل الاسرار’ و نیز شرح لامیه بن الوردی و ’رحله الی الدیار الرومیه’. او را طبع شعر بود و بسال 1186 ه. ق. در دمشق درگذشت. (از اعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 299)
لغت نامه دهخدا
علی دمنتی
(عَ یِ دِ ؟)
ابن سلیمان دمنتی بوجمعوی مغربی مالکی، مکنّی به ابوالحسن. فقیه و محدث و مورخ و مفسر و شاعر بود و در سال 1234 هجری قمری در دمنات متولد شد و در 28 ربیع الثانی 1306 هجری قمری در مراکش درگذشت. او راست: 1- تفسیرالقرآن. 2- دیوان شعر در مدحهای نبوی. 3- کتابی در مناقب شیخ ابوالعباس بستی، مدفون در مراکش. 4- النصیحه التامه للخلیقه العامه. 5- نور مصباح الزجاجه علی سنن ابن ماجه. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 103). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است. فهرس المؤلفین بالظاهریه. فهرس الفهارس کتانی ج 1 ص 123. هدیهالعارفین ج 1 ص 776. دلیل مورخ المغرب ابن سوده ص 226. السعادهالابدیۀ محمد فتحی ص 112. معجم المطبوعات ص 527. ایضاح المکنون ج 1 ص 419 و سایر صفحات. فهرس الازهریه ج 1 ص 286 و سایر صفحات و مجلدات. فهرس الخدیویه ج 1 ص 339 و سایر صفحات و مجلدات. فهرس الحدیث از المکتبهالبلدیه ص 25 و سایر صفحات
لغت نامه دهخدا
علی دقیقی
(عَ یِ دَ)
ابن عبیدالله دقیقی بغدادی، مشهور به دقاق و مکنّی به ابوالقاسم. رجوع به ابوالقاسم (علی بن عبیدالله دقاق) و علی (ابن عبیدالله...) شود
لغت نامه دهخدا
علی سموقی
(عَ یِ سَمْ مو)
ابن احمد طائی سموقی. مکنی به ابوالحسن و ملقب به بهاءالدین. وی از بزرگان دعات باطنیۀ دروز، و یکی از ’حدود خمسۀ’ آنان بود. از او بکنایت ’تالی’ و ’جناح ایسر’ نام برند و ’مقتنی’ لقب دهند. ونیز بنام ’الوزیر الخامس’ وی را خوانند و دیگر از القاب او در کتب مذهبی آنان ’التابع’ و ’خامس الحدود’ و ’آخرالحدود’ است. او در عهد الحاکم بامرالله فاطمی می زیست و از طرفداران و پیروان بزرگ او بشمار می رفت وبا حمزه بن علی نیز ارتباط داشت. او از نویسندگان بزرگ این فرقه است و می توان وی را واضع اساس دیانت در دروز دانست. او را رسائل و مقالاتی است که از آن جمله است: 1- التبیین و الاستدراک. 2- الرد علی المنجمین. 3- الرساله الواصله الی الجبل الانور. 4- السفر الی الساده فی الدعوه لطاعه ولی الحق. 5- القسطنطنیه، و آن رساله ای است برای قسطنطین امپراطور نصرانی، و علی سموقی در آن سعی کرده است که برای امپراطور ثابت کند که حضرت مسیح در جسم ’حمزه بن علی فارسی’ حلول کرده است. 6- النقط والدوائر. (از الاعلام زرکلی از دائره المعارف الاسلامیه ج 9 ص 218 و تاریخ حلب ج 1 ص 219)
لغت نامه دهخدا
علی مشرقی
(عَ یِ مَ رِ)
ابن حسین بن عروۀ مشرقی دمشقی حنبلی. مشهور به ابن زکنون و مکنی به ابوالحسن. محدث و فقیه بود. تولد او پیش از سال 760 هجری قمری بوده است. و در سال 837 هجری قمری در منزل خود واقع در مسجد قدم در حومه دمشق درگذشت. او راست: 1- شرح مغنی، در چند مجلد. 2- الکواکب الدریه، در ترتیب مسند امام احمد بر ابواب بخاری، در بیش از یکصدوبیست مجلد. (از معجم المؤلفین)
لغت نامه دهخدا
شطی دمشقی
(شَطْ طی)
شیخ عبدالسلام بن عبدالرحمان... شطی حنبلی دمشقی (متولد 1256- متوفای 1295 هجری قمری ناگهانی در دمشق). به تحصیل علوم دینی و فقهی پرداخت و به طریقۀ قادری گروید. شطی در دوستداری شعر و ادب و سرودن اشعار بلند مشهور بود و دیوانی دارد که به سال 1324 هجری قمری در دمشق به همت نواده اش محمد جمیل شطی چاپ شد. (از معجم المطبوعات مصر)
لغت نامه دهخدا
علی متقی
(عَ یِمُتْ تَ)
ابن حسام الدین بن عبدالملک جونفوری هندی. مشهور به متقی و ملقب به علاءالدین. نام او در الاعلام زرکلی به صورت ’علی بن عبدالملک بن حسام الدین...’ آمده است. وی در فقه و حدیث و وعظ دست داشت. اصل او از جونفور هند بود و در سال 885 هجری قمری در رهانفور، از شهرهای دکن هند متولد شد و پس از چندی در مدینه سکونت گزید و دیر زمانی نیز در مکه اقامت کرد و درسال 975 در این شهر درگذشت. او راست: 1- ارشادالعرفان و عبارهالایمان. 2- البرهان الجلی فی معرفه الولی. 3- الرق المرقوم فی غایات العلوم. 4- کنزالعمال فی سنن الاقوال والافعال. 5- المواهب العلیه فی الجمع بین الحکم القرآنیه و الحدیثیه. (از معجم المؤلفین)
لغت نامه دهخدا
علی دمشقی شافعی
(عَ)
ابن حسن بن هبه الله بن عبدالله بن حسین دمشقی شافعی، مشهور به ابن عساکر و ملقب به ثقه الدین و مکنی به ابوالقاسم. رجوع به ابن عساکر و مآخذ ذیل شود: معجم المؤلفین ج 7 ص 69 و وفیات اعیان ج 1 ص 242 و طبقات الشافعیۀ سبکی ج 4 ص 273 و معجم الادباء ج 13 ص 73 و النجوم الزاهرۀ ابن تغری بردی ج 6 ص 77 و تذکره الحفاظ ذهبی ج 4 ص 118 و شذرات الذهب ابن عماد ج 4 ص 239 و البدایۀ ابن کثیر ج 12 ص 294 و الدارس نعیمی ج 1 ص 100 و المختصر فی اخبار البشر ابوالفداء ج 3 ص 62 و مختصر دول الاسلام ج 2 ص 62 و مفتاح السعادۀ طاش کبری ج 1 ص 216 و ج 2 ص 211 و کشف الظنون ص 54 و سایر صفحات، و ایضاح المکنون ج 1 ص 224 و کنوزالاجداد محمد کردعلی ص 306 و فهرست الخدیویه ج 5 ص 25 و مقدمۀ تاریخ ابن عساکر از صلاح الدین منجد و فهرس مخطوطات المصورۀ سید ج 2 ص 29 و فهرس مخطوطات الظاهریۀ یوسف عش ج 6 ص 109 و جوله فی دور الکتب الامیرکیۀ کورکیس عواد ص 89 و فهرس المخطوطات المصورۀ لطفی عبدالبدیع ج 2 ص 66 و هدیهالعارفین ج 1 ص 701 و سیرالنبلاء ذهبی ج 12 ص 278 و التذکرۀ طاهر جزائری ص 24 و فهرس المؤلفین بالظاهریه و الزیارات عدوی ص 20 و الاعلام بوفیات الاعلام ذهبی ص 210 والوافی صفدی ج 12 ص 35 و حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 327
ابن ابی محمدحسن بن هبه الله بن عبدالله بن حسین دمشقی شافعی، مشهور به ابن عساکر و مکنی به ابوالقاسم و ملقب به ثقه الدین. رجوع به ابن عساکر و علی بن حسن بن هبه الله بن... شود
ابن عمادالدین. علی بن اسماعیل بن موسی بن علی بن حسن بن محمد دمشقی شافعی، ملقّب به علاءالدین و مشهور به ابن عمادالدین و ابن وس. رجوع به علی بن اسماعیل بن موسی بن... شود
لغت نامه دهخدا
ابوعلی دمشقی حسن
ابن قاسم بن جعفر بن دحیه مکنی به ابوعلی دمشقی ساکن مصر بود و در آنجا به سال 327 هجری قمری در هشتادسالگی درگذشت. (حسن المحاضره ص 254 ج 1) (هدیهالعارفین ج 1 ص 269)
لغت نامه دهخدا
ابوعبدالله معلی دمشقی
(اَ عَ دِلْ لاه)
معلی بن سلام دمشقی، از روات حدیث است و احمد بن معلی بن یزید از او روایت کند
لغت نامه دهخدا